Good aftee blogsphere!!!
Bago magsimula ang wento, bet ko po munang magpasalamat sa mga bagong tambay ng The Peanut Butter Room na sina Cyron, Genskie ng http://genskiesdiary.blogspot.com/ at si Phioxee ng Wanderer (http://www.phioxee.com/) .....
Enjoy sa pagstay mga kuya at ate....
*bearhugs*
_________________________________
Once upon a time........
Hindi naman talaga tungkol ke Ariel ang wento ko today.
Since wala akong maisip na post at medyo nagpaka busy akez eh i-share ko na lang senyo ang aking munti pero makabuluhang experience na naganap noong Sunday morning.
Geynto yun.
Ilang beses ko na rin atang nabanggit sa old posts ko na hindi talaga ako mahilig magsulat or gumawa ng wento.
Nabuhay lang ako sa pagbabasa at pagsubaybay sa mga beteranong blogista na talagang idol na idol ko sa panulat (may TOP 10 list din ako nyan.. abangan!) dahil nakakabilib ang kanilang mga estilo at ang paghabi ng mga wento mula sa kanilang mapaglarong kaisipan.
Pinagkasya ko na lang ang bawat sandali ko sa pagtawa, pag-iyak at pakikisimpatiya sa bawat wentong binabasa ko.
May mangilan-ngila ding mga grupo ng bloggers ang nakikita kong nagpopost ng kanilang mga piksyurs everytime na nagkakaroon sila ng get-together, mga out of town kemeruth, mga inuman or kahit simpleng dinner lang na sila'y magkakasama.
Nagkakabigayan ng mga ideya sa pagsulat kasabay ng mga tawanan at biruan.
Aaminin ko na sobrang hinangaan ko sila or mas okay na sabihin na "kinainggitan" ko sila. Napagtanto ko na meron pala talagang ganung kaganapan. Na ang mga taong sa blogsphere lang magkakakilala eh talagang nagbubuhos ng panahon upang magkita-kita.
Naitanong kong bigla sa aking sarili na "ano kaya ang feeling na ma-meet mo personally ang mga tao sa likod ng kanilang mga blogs?".
Naisipan ko rin na darating din kaya ang araw na makikita ko ang sarili ko na kasama ko sila?
Sunday, January 24, 2013.
Kapitolyo, Pasig City
Mag aalas-dose na ng tanghali ng ako ay dumating sa napag-usapang venue, 7am ang call time pero since medyo mabagal akong kumilos eh late na naman akong dumating sa red carpet.
Mabuti na lang at pamilyar ako sa lugar kung saan kami'y magkikita-kita. Halo-halong pakiramdam ang nafeel ko that time... Anjan yung kaba, tuwa, takot (dahil first time ko) at hiya (dahil Uber mahiyain ako). Noong araw na yun ang isa sa mga pinakamahalagang araw para sa akin.
Dahil noong umagang iyon ng Linggo, nagkaroon ng katuparan ang lahat.
Hindi lang basta-bastang pagtitipon ang naganap ng araw na yon kungdi isang makabuluhang pagbubuhos ng effort para makatulong sa ibang nangangailangan.
Mula sa pinaglumaang libro, laruan, damit, sapatos at kung anu-ano pa eh nagsimula ang aming pakikipagsapalaran sa pagbebenta. Di biro ang mambola at maglambing sa aming mga parukyano pero masasabi kong naging matagumpay ang aming Bazaar. Feeling nga namin talagang mga negosyante ang peg namin sa sobrang pambabraso, tawaran at pag-convince sa aming mga mamimili.
Naging masaya ang buong maghapong iyon ng Linggo kasama ang ilang mga bagong kaibigan.
(Swear! Sobrang kulit nila lalo na si Senyor)
Hindi ko na ininda ang pagod, antok at init ng araw dahil sa sobrang happiness and success ng PBO's 1st Bazaar for a Cause.
Again.... natapos ang araw namin ng may mga ngiti sa aming mga labi. Hindi dahil sa nagkasama sama kami kundi dahil sa true purpose kung para saan nga ba ang aming mini-mining Bazaar.
IKAW!
Kung wala ka namang pinagkaka-abalahang masyado... Maari bang mahingi ang isang araw mo ?
Nais ka sana naming imbitahin na sumama, sumali at sumuporta sa upcoming PBO's Event this March?
Sige na please?
Promise namin sa iyo, magiging masaya at makabuluhan ang isang araw mo. :)
Kung interesado ka heto ang link....
silip silip na lang pag may time huh?
https://www.facebook.com/groups/121728994657582/149919245171890/?notif_t=group_activity
Hanggang sa muli mga ka-PBO!!!!!
